Het leven van een dier wordt vaak vergeleken met het leven van een mens. Ik probeer dat meestal te vermijden, alhoewel ik wel eens menselijke termen gebruik om dingen begrijpelijker te maken voor niet-boeren. Zo noem ik onze pinken tussen 1.5 en 2.5 jaar ‘de jeugd’ en de jongere groep pinken ‘de kleuterklas’. Er zijn qua gedrag best wat leuke parallellen te trekken tussen deze diergroepen en hun menselijke soortgenoten. Bij onze kleuterklas loopt ook een ‘juf’,
een oudere koe die deze jonge groep in het gareel houdt en ze wat ‘sociale omgangsnormen’ bijbrengt. Tijdens onze KoeienSafari’s is dit altijd een mooi aanknopingspunt om wat meer te vertellen over onze verschillende kuddes dieren en hun gedrag en gewoontes.
Toch wil ik onze dieren niet vermenselijken. Ieder ‘soort’ heeft zijn eigen gewoontes en behoeftes, zo ook koeien. Als boer doen wij dan ook ons best om die behoeftes te vervullen, immers een dier dat goed in zijn vel zit, presteert het beste. Tot mijn verbazing las ik dan ook een ingezonden brief in een landelijke krant geschreven door een dame met een uitgesproken mening over de melkveehouderij. Ze vond het nodig dat koeien, net als de boeren van tegenwoordig, zomers ook een aantal dagen vrij krijgen: vakantie. En daarnaast natuurlijk ook zwangerschapsverlof en misschien zelfs een tijdje pensioen. Ik schrok van de stellige manier waarop dit gesuggereerd werd. Werk aan de winkel voor ons als boeren dacht ik direct. We moeten (nog) meer vertellen wat we doen en waarom. Of toch niet? Je zou er toch vanuit mogen gaan dat iedere volwassene, of in ieder geval elke vrouw, snapt dat je niet zomaar een paar dagen vakantie kan nemen van het geven van melk. Dan stopt de productie. Is dit geen basis biologieles meer op middelbare scholen? Als je dat stoppen ‘cold turkey’ doet, geeft dit bovendien ook nog eens allerlei gezondheidsrisico’s voor de moeder. Kortom, die vakantie is geen goed idee.
Het zwangerschapsverlof daarentegen, is iets dat bijna elke melkveehouder zijn koeien gunt. Dit wordt alleen anders genoemd, namelijk droogstand. Gemiddeld 6 tot 8 weken voordat het kalf geboren wordt gaat de koe met verlof. Ze hoeft dan helemaal niks en wordt extra goed in de gaten gehouden door de boer en evt veearts. Nu ik zelf 37 weken zwanger ben maak ik thuis wel eens grapjes over ‘mijn verlof’. Met 3 jonge kinderen, een boerderij en een winkel aan huis heeft de koe tijdens haar droogstand toch een stuk meer verlof dan ik, roep ik weleens om want handjes van anderen te laten wapperen. Laatst kreeg ik bij de verloskundige te horen dat ik iets gas terug moest gaan nemen. Want, zo gaf ze aan, je koeien geef je toch ook rust voordat het kalf geboren gaat worden, dan weet je wel dat dat goed voor je is. Ik moest lachen, ook hier een mooie vergelijking tussen 2 soorten. Gebaseerd op kennis, niet enkel op gevoel. Met een bloedprikformulier liep ik de deur van de praktijk uit en kruiste snel nog even 2 vakjes extra aan om op te prikken: Calcium en Magnesium. Een tekort daaraan wil bij koeien nog wel eens voor een lastige start zorgen nadat het kalf geboren is, dat wil ik voor mezelf graag voor zijn.
