Aan ieder leven komt een eind. Ook bij de dieren. Leef je in het wild, dan ben je als je oud, ziek of zwak bent prooi voor de roofdieren of overleef je bijvoorbeeld een paar dagen vorst niet, niet echt een prettige manier van doodgaan.
Wist je dat er een mediaraad is bij RTV Drenthe die toeziet dat er zoveel mogelijk onderwerpen uit de Drentse samenleving op eerlijke manier voorbij komen? Ik niet, tot de agrarische bijeenkomst enige tijd geleden bij RTV Drenthe in Assen.
Vroeger had iedereen wel iemand in de familie die op een boerderij woonde. De nederlandse bevolking groeit en het aantal boeren neemt af, steeds minder mensen hebben directe contacten hebben met de agrarische sector. Mooi om te zien dat RTV Drente de verschillende sectoren serieus neemt en op een avond als deze ruim vertegenwoordigd was met medewerkers en leidinggevenden.
Voor journalisten die geen agrarische achtergrond hebben is het best een uitdaging berichten over de boeren op waarde te schatten. We mochten op die avond met circa 20 mensen uit de agrarische sector voorbeelden aandragen van juiste berichten en onjuiste berichten. Positief vindt ik zelf de interviews die RTV Drenthe doet. Ze stellen oprechte vragen en dringen je niet op om uitspraken te doen zoals je wel regelmatig op de landelijke TV ziet, tenenkrommend is dat soms!
Als verbeterpunt heb ik het rechtstreeks overnemen van persberichten van groepen of stichtingen die een mening hebben over de agrarische sector maar zelf geen idee hebben hoe het echt gaat op een boerderij. Als voorbeeld een onderzoek aangehaald van een stichting die vorig jaar ontworming aantoonde in de mest van koeien in natuurgebieden. Op enkele plekken in Nederland vonden ze ontworming, dat hoort niet in een natuurgebied. Maar bij veehouder of dierenarts navraag doen of daar misschien een medische reden voor is hadden zowel de onderzoekers als de journalisten die het bericht overnamen niet gedaan. Ook kreeg werd voor het gemak ontworming vervangen door gif en de gevonden dosering was zo laag dat het de vraag is of het schadelijk kan zijn.
Zo was een van de leermomenten voor journalisten maar ook voor kijkers en lezers, dat het belangrijk is te bedenken of berichten over de agrarische sector een mening zijn of feit. Is het de mening van deskundingen of van actiegroepen die roeptoeteren. En zijn de feiten ook van een betrouwbaar onderzoeks instituut als CBS en Wageningen Universiteit. We sloten af met van de agrarische zijde veel complimenten voor de manier waarop RTV Drenthe en de mediaraad van gedachten wil wisselen met de agrarische sector. Van onze kant veel meer begrip voor de beperkte middelen en tijd die een provinciale omroep beschikbaar heeft om nieuws berichten te checken. We mogen trots zijn op zo’n mooie en enthousiaste provinciale omroep!
Bernd Hietberg
Dierenarts
Over het algemeen heb ik het idee dat de steeds maar verdergaande schaalvergroting in de landbouw niet altijd gewaardeerd wordt. Niet door de maatschappij en ook niet door de politiek. Misschien heb ik dat mis hoor maar dat gevoel heb ik. Ikzelf hoef ook niet zo nodig steeds groter. Ik wil gewoon een leuk leven en genieten van het boer zijn, het werk gewoon goed af kunnen en mijn dieren super verzorgen.
Daarom moet het volgende verhaaltje er gewoon uit. Binnen de biologische landbouw zijn de regels veranderd. Bij mij zorgt het ervoor dat ik in plaats van 15.000 kippen nog maar 12.000 kippen zou mogen houden. In eerste instantie dacht ik gewoon: dan toch 12.000 kippen. Ik heb werk zat, krijg ik het misschien ook wat rustiger. Maar ja uiteindelijk ga je ook rekenen. Het kwam er op neer dat ik aan het eind van het jaar nog niet eens een half modaal inkomen over zou houden als ik naar 12.000 kippen zou gaan. Het komt er op neer dat ik de eerste 12.000 kippen dus voor iedereen om mijn boerderij heen heb en de laatste 3.000 kippen, daar leef ik dan van.
Ik heb daar best een half jaar buikpijn van gehad. Alles wat ik juist bij de koeien niet wilde, intensiveren, nog groter en erger nog, nóg meer risico. Dat heb ik dus nu gewoon bij de kippen bewerkstelligd. Kort gezegd was de oplossing van mijn probleem namelijk een extra grote overdekte uitloop aanbouwen zodat de kippen meer ruimte krijgen en nog een extra systeem erin voor meer ruimte om te eten, een ei te leggen, te drinken, en te slapen. Nu kan ik zelfs groeien naar 18.000 kippen. Dan komt het er op neer dat de eerste 15.000 kippen voor iedereen om mijn boerderij heen zijn en de laatste 3.000 daar mag ik weer van leven.
We zijn nu aan het bouwen en als ik zie wat een enorme ruimte mijn kippen straks krijgen ben ik hier echt wel héél erg trots op en blij mee. Dus schaalvergroting is soms ook gewoon nodig om het dierwelzijn te verbeteren. En pas sinds ik het op die manier bekijk vind ik dat zelf ook helemaal geen probleem meer.
Groeten en kallum an, Hans.
Elke ochtend wanneer zich het eerste daglicht aandient gaat mijn blik naar de weide waar onze schapen grazen.
Wanneer ik de wollige ooien rustig bij elkaar aantref is mijn zucht van verlichting bijna hoorbaar.
De laatste weken wordt steeds meer duidelijk dat zich binnenkort jong leven aankondigt.
Regelmatig komt het voor dat er mensen bij ons in de stal kijken. Vaak gebeurt dat nadat ze melk hebben getapt bij de melktap die op ons erf staat. Bij de melktap staat namelijk een bordje met daarop, Koei’n kiek’n en een pijl richting de stal.
Het nieuwe jaar begon voor ons met veel koekalverij en dus kalfjes. Het is en blijft altijd bijzonder, hoe vaak we het inmiddels ook hebben gezien. Het liefst willen we dat de koeien kalven binnen ‘kantoortijden’, tussen 8 uur ’s ochtends en 22 uur ’s avonds. Dan kunnen we ze zelf eenvoudig(er) in de gaten houden. Helaas houdt een kalvende koe hier geen rekening mee…
Na een drukke werkdag met nauwelijks pauze dat je eigenlijk denkt ik ga eens even lekker op de bank liggen gaat de telefoon. Een spoedgeval, een hoogzwangere koe die niet wil staan. Ik spring in de auto en besluit onderweg in de auto alvast dat ik naast de koe zelf, ook even het kalf in de koe moet controleren. De koe ligt met de billen tegen het hek, dus het hele hek moet er voor weg om met een lange handschoen aan te voelen hoe het gaat met het kalf. Dunne pootjes, het lijkt een klein kalfje, zouden het er twee zijn? Omdat er al volledig ontsluiting is verlossen we de koe van haar kalf, dat scheelt direct al een paar kilo’s. Er blijkt nog een tweede kalf in te zitten, en zo worden de twee knappe zusjes geboren. Omdat de koe niet wil staan geven we ze biest melk van een andere koe, zo kan de koe bijkomen met wat medicatie en vocht en hoeven de kalfjes geen honger te krijgen. Een flinke klus, samen met de boer een rode kop van de inspanning.
Al tijdens dit avontuur gaat de telefoon opnieuw, een zieke koe en even later ook nog een schaap aan het lammeren wat niet opschiet, ook de telefoon staat nu gloeiend rood. Daarop besluit ik een collega te bellen, binnen ons team helpen we elkaar waar nodig ook in de avonduren
Bij het schaap aangekomen blijkt ze in het rood van de stress. Waarom weten we niet, ze rent door het hok, en er is te weinig ontspanning om te ontsluiten of te persen, terwijl de vruchtblazen al lange tijd gebroken zijn. We tillen met moeite het grote hoogzwanger en spartelende schaap op een pak stro om een keizersnede te doen, alweer in het rood. Tot onze verassing twee levende lammetjes via keizersnede verlost! We vierden dit mooie resultaat met een stuk taart na afloop, het is nooit te laat op de dag om taart te eten toch? Er blijkt een familielid bij een bakkerij te werken die regelmatig wat meeneemt naar huis, wat een lekker taart!
Op de terugweg inmiddels elf uur geweest nog een paard niet fit. Daar aangekomen is het een paard met een pittig karakter, hij vindt het onderzoek maar niks en na het prikken van de naald in de halsader springt ie omhoog, paard en dierenarts rood want bloed druppels vliegen in het rond, maar daar zie je in het donker gelukkig toch niks van. Doodmoe thuis aangekomen in een donker huis, de hond een aai, het paard een plakje hooi, even tanden poetsen, kleren uit stort ik mezelf neer in bed, hopend dat de telefoon de rest van de nacht stil blijft. De volgende morgen nog wel een vraag van de kinderen, ‘papa, waarom is je tandenborstel opeens zo rood?’
Bernd Hietberg
Dierenartsenpraktijk Het Drentse Hart
Het is zaterdag: de dag voor sport van de kinderen en de dag dat ze in de stal helpen met het uitmesten van de hokken van de hobby-dieren. De ponystallen, het geitenhok en het konijnenhok worden uitgemest. De mest gaat met kruiwagens naar de mestvergister op ons erf. De kinderen lopen af en aan.
Eind vorig jaar kregen we een briefje van de Enexis dat dinsdag 11 januari de stroom er tijdelijk af zou gaan. Nou heb ik aan twee kanten van de weg een gedeelte van mijn bedrijf. Dus heb ik ook twee generatoren en twee trekkers om dit op te lossen. Ik dacht geen probleem, wordt een mooie test. In de agenda gezet en briefje weggegooid.
Onlangs stond er voor het eerst een pak melk op de eettafel. Het werd door onze kinderen onder de loep genomen. Er prijkte een stukje tekst en foto van dit boerenechtpaar op.
‘Zou dit ook door kinderen uit de stad gelezen worden?’, vroeg onze jongste.
