Na een werkdag op de boerderij is het ’s avonds goed toeven met de beentjes omhoog voor de houtkachel. De wintermaanden zijn voor een boer bij uitstek geschikt om, naast de dagelijkse zorg voor de dieren, de administratie op orde te brengen en proberen wat rust te nemen.

Wanneer de temperatuur het vriespunt nadert en wij met rode blos op de wangen op de bank ploffen is er niets aangenamer dan de warmte die ontspanning geeft. Het duurt meest niet lang alvorens de oogleden zakken.

Ook onze dieren genieten een comfortabele omgeving: de koeien liggen in ruime, zachte bedden en het jongvee in de potstal, hun walhalla. Hier kunnen jonge en oudere kalveren vrij bewegen in een dik pak stro. Twee à drie keer per week ‘strooit’ de boer vers stro vanaf zolder; als confetti daalt het neer in de stal, een sein voor het jongvee dat er gedanst kan worden: losgaan in het stro!

De hooizolder zelf staat ook garant voor feest. Geen twee à drie keer per week…elke dag is het bal op de hooizolder van de jongveestal! Klimmen, rennen, springen, verstoppen en touwslingeren. Mogelijkheden te over ín, op en onder het hooi en stro.

Het zijn niet de kalveren die zich daar vermaken. Zij aanschouwen dit vertier vanuit de stal. Luid gejoel, gelach en gegil naar het lijkt van een hele schoolklas. Het blijkt de kinderschaar van de boer zelf. Gehuld in overall rennen ze vaak tweemaal daags naar de hooizolder, als welkome afwisseling tijdens het ‘thuisonderwijs’.

Spelen in hooi en stro; wie heeft er geen soortgelijke jeugdherinnering? Eigenlijk totaal niet leeftijdsgebonden, dat bleek wel weer toen deze boerin riep ook te willen touwslingeren. Makkelijker gezegd dan gedaan, bleek wel. Vanaf het stro keek ik 3 meter omlaag in een ‘gapend ravijn’ en leek de volgende stapel strobalen niet op 1,5 maar minstens 5 meter afstand.

‘Toe maar mam, je kunt het!’ ‘Slik’ ‘Ik doe het je nogmaals voor’; onze zoon zwierde ogenschijnlijk lichtvoetig heen en weer. ‘Nu jij’. Ik pakte het touw stevig beet en wist dat ik er niet meer over na moest denken. Het volgende moment was ik het ‘ravijn’ al over…whauw: dit was tof!!

Sindsdien hebben zowel boerin en boer als hun kinderen dagelijks dikke schik op de hooizolder. Met de kalveren als publiek!

Bianca Straathof